Soms heb je een week van uitersten.

Aan de ene kant berichten van mensen die de aflevering van “Ken je mij” hebben gezien. Mensen die er moed uit putten, die net weer een stapje kunnen maken of gewoon bij zijn met hoe Gerwin en ik hebben bijgedragen aan het zichtbaar maken van een probleem.
Aan de andere kant word ik vaak gevraagd iets te vinden van de uitlatingen van bepaalde voorgangers en de uitzending van BOOS met Tom Hofman en Leon Houtzagers. Ook hoor ik weer nieuwe verhalen van schaamte en schuld en verdrijving/verbanning uit de kerk en uit families. Ik hoor ongezouten meningen over de LHBTQ-ers die niet meer weten hoe ze vorm moeten geven aan hun identiteit. Ook werd ik gebeld door iemand van Vluchtelingenwerk om te helpen met aanvragen van asielverzoeken van (christelijke) LHBTQ. Deze aanvragen worden veelal afgedaan op ongeloofwaardigheid.
Zaterdag ben ik eerst maar eens op mijn fiets gestapt voor een lekkere lange rit. Eenmaal in de duinen van Wassenaar ben ik verder gaan lopen, lekker van de paden af. In gesprek met God….. “Heer, hoe zit het nu eigenlijk”
Ik vroeg aan God wat Hij wilde dat ik zou doen. Ik voelde het lijden van mensen, ik voelde hun pijn maar ook die van mezelf. Ik keek rond en ik zag de prachtige natuur… Mooie duinpartijen en prachtige vennetjes. Eerst heb ik maar eens plaatsvervangend vergeving gevraagd voor de wonden die veroorzaakt worden door Gods kinderen. Ja, ik ga er van uit dat in elke kerk, hoe zwaar of hoe licht, Gods kinderen zitten. Mensen die oprecht christen zijn maar aan de andere kant wonden toebrengen die gaan etteren en stinken met schaamte, schuld. boosheid, verdriet en wanhoop. Ik vraag vergeving voor de gedragingen en woorden voor de mensen die gewond zijn geraakt.
En nee ik ben ben geen voorstander om dominees middels (sociale) media te spreken te krijgen. Ik vermoed zomaar dat deze acties meer en meer leiden tot verharding van standpunten. In deze reformatorische kringen wordt er immers gedacht dat LHBTQ een keuze is die we aan en uit kunnen zetten, of een verandering van geaardheid die we ook gemakkelijk kunnen in en uitschakelen. En zolang deze heersende gedachte blijft wordt er met de Bijbel in de hand verbannen en weggezet. Daarnaast zie ik ook steeds meer dat de orthodoxe kerk zich meer en meer aangevallen voelt. Bij een beetje gemopper over de wijze van geloofsbeleving wordt er direct geroepen dat de christenvervolging toeneemt… Misschien is dat zo maar ook gelovigen moeten eens de hand in eigen boezem steken en bedenken wat zij doen, verwonden en wegzetten van de LHBTQ-groep. Of helen zij en spreken zij de boodschap van Jezus uit…. Dat is ook een keuze…….verwonden of helen….
Ik dank voor waar het goed gaat in de kerk maar waar het niet goed gaat is er nog veel werk aan de winkel. Dus zullen WIJ op moeten staan en zeggen dat het genoeg is. Dat wij er zijn en blijven en dat het NOOIT Gods bedoeling is om zo bejegend te worden. Dus laten wij opstaan en laten zien dat seksualiteit er niet toe doet. Het gaat om ons hart. Wie we zijn en niet wat we zijn…. Doe je mee?